güneşi beklemek
Buraya en son 28 Ekim günü yazı eklemişim. Neredeyse iki ay geçmiş. Benim için iki yıl gibi gelen bir iki ay. Çeşitli sebeplerden ötürü hayatımdaki rutinlerimden uzak kaldığım, kendimi tamamen dinlenmeye harcadığım bir dönemin ardından, hatta belki halen süren bir dönemin ardından zihnimin ve ruhumun alışmasından duyduğum güvenle rutinlerime dönmeye çalışıyorum. Büyük bir ders aldığımı hissediyorum hayattan. Kavramların benim için değiştiğini hissediyorum. Duygularımın daha duyarlılaştığını fark ediyorum. Bazen düşüncelerimin birbiriyle çarpıştığını hissederken bazen zihnimde bir boşluk hissediyorum. Karmaşa hissi peşimi bırakmazken pozitif bakış açımı korumaya çalışıp bu karmaşaya uyum sağlamaya çalışıyorum. Rutinler... Bize monotonluk gibi gelen rutinlerimizin değerini yeni anlayabildim. Uyanmak, kahvaltı yapmak, ders çalışmak, kitap okumak, müzik dinlemek, yürüyüş yapmak, film izlemek, sohbet etmek... Bizi biz yapan şeyler, hayatın içinde akmamızı sağlayan şeyler. Rutinlerin h...