Hayal mi yoksa değil mi?

Benim rengim siyahtır ama ben her zaman maviden yanayım. Umutsuzumdur ama umuda tutunurum. İz sürmeyi sevmem ama yine de devam ederim.

Tezatlıkların içinde ki bu da hayatın gerçeği, hayatıma inat, kendime inat bu blogu açma cesaretini gösterebiliyorum. Ben ki her adımımda çevremdeki bakışları izlerim, bugün artık onlara bakmadan yürüyebiliyorum. Kendimi tanımaya çalışıyorum, kendimle bütünleşmek için uğraşıyorum. Sırtımdaki yükleri geride bırakarak ilerliyorum yolumda.
Başkalarının hikayemi yazmasını istemiyorum, kendi hikayemde yan rol olmak istemiyorum. Hikayemi, tamamen benim olan bu hikayeyi kendi kalemimle yazmak istiyorum.
Bu blog da içsel mücadelemin, varoluş savaşımın bir şahidi olarak bugün yola çıkıyor.
Benimle.