başlangıçların sonu gelir mi

Benim her biri hevesle başlayan, sonu hüsranla biten güzel başlangıçlarım...

Bu seferki bitmedi, savaşıyor. Benimle mücadele ediyor. İliklerime işliyor, beni mahvediyor. Alışık olduğum bir his bu aslında. Kafamın içinde beni kemirmeye hazırlanan düşünce yumakları ile daha önce çok karşılaştım. Çok savaştım.

Ve evet... Çok kaybettim.

Bu seferki  farklı ama. Neden diye sormayın, farklı işte. Güzel bir his, tehlikesiz gibi. Her seferinde daha da içine çekildiğim kuvetli bir şey. Öyle ki, imkansız olduğunu bile bile üstüne gidiyorum. Bekliyorum. Gözlerimi kapadığım anlarda bile kalbimin köhne köşelerinden biri beklemeye devam ediyor. Sonra güneş doğuyor. Hiç batmayacakmış gibi ışıldarken tepemde, ben hissetmeye devam ediyorum. Uğraşıyorum, mücadelemi veriyorum sonuna kadar. Beklemeyi ise hiç ihmal etmiyorum.