kış vakti esintisi

Kışın temsili karı görmeyeli uzun zaman olmuş.  Belki de bu tamamen kişisel bir sanıdır. Geçen zamanın içinde barındırdığı olaylar zinciri bana epey uzun gelmiş olabilir. Bunu tam olarak bilemem. Bildiğim tek şey kışı ve getirdiği  hüzünle karışık samimi havasını çok özlediğim. Kış bana yalnızlığı çağrıştırıyor. Dökülen yaprakların ardından çırılçıplak kalan ağaçların engin ıssızlığı mıdır bana bunu hissettiren? Bunu da tam olarak bilemem.

Bu bilinmezliklerin arasında asla sonu gelmeyecek gibi olan okul sınavlardan birini de ardımda bırakırken aynı esnada birçok şey oldu. Küçük ama güzel değişiklikler. Bir can katıldı ailemize, bizden biri gibi oldu. Çilek evimize geldiğinde anladım ki, evimizde bir eksiklik varmış ve biz bunu anlayamamışız. Çilek sevginin özünü anlatıyor bana. Çıkarsız, hesapsız ve koşulsuz. Küçük sadık dostumun beraberinde getirdiği saflık ve öğreti benim için Ocak ayının en muazzam olayı.

 Bununla beraber  yine ihtimaller ve olanlar arasında süregiden bir yaşam –tüm insanlığın yaşamı gibi- içinde ruhumuza kattıklarımızdan ibaret olduğumuz düşüncesinden yola çıkarak birkaç şeyden bahsedeceğim.  Kendi yaşamlarımızda kafasını kuma gömmüş birer devekuşu olduğumuz gerçeği beni inanılmaz rahatsız ediyor ve kendimi bir iç muhakemesine tabi tutuyorum. Ruhu beslemek ve onu zenginleştirmek  gerektiğini biliyorum . . İnsanlığın materyalizme sürüklendiği bu evrende ruhumuzun mahiyetini kaybetmemesi adına okumak, daha çok okumak gerektiğine inanıyorum.  Gerçekten görmek gerektiğini, gerçekten duymak gerektiğini biliyorum. Bakmak ile görmek, duymak ile dinlemek arasındaki felsefi farkı nasıl ve ne zaman kavrayabilirim?  Kavradığımda, kavradığımızda neler değişir? Bu soruları sormak kadar cevaplarını bulmak da zor. 

 Bu kış vaktinde kafamda hummalı bir düşünce furyası var. Bu yazıya dökebildiklerim bu furyanın noksan bir temsili. Sezai Karakoç’un şu dizeleri aklıma geliyor da, bir mevsime yüklediğim anlamdan ötürü yalnız olmadığımı hissediyorum.  Zira ne çok şair, ne çok yazar işlemiş bu mevsimin getirdiği hissiyatı dizelerinde, cümlelerinde.

Karın yağdığını görünce

Kar tutan toprağı anlayacaksın

Toprakta bir karış karı görünce

Kar içinde yanan karı anlayacaksın